In 2010 zag ik in Parijs een doorsnedemaquette van de Opera Garnier. Dit model inspireerde mij 10 jaar later om zelf vanuit een doorsnede een operagebouw te tekenen; een plaats van drama, toneel, zien én gezien worden. Dat alles wordt mogelijk gemaakt door een schakering van functies en een omhulling van techniek. De spanning vóór en achter de bühne fascineert mij en komt mooi tot uiting in een 19e eeuws gebouw. Het product heb ik laten inlijsten in een klassieke lijst zonder dat deze tekening overheerst; ze maakt nu onderdeel uit van mijn interieur.